waar zijn de gedichten heen

woorden die ik als een warm deken
over je lettervragende huid plooide,
ze uitstreek waar je lijf de rijm hoorde
in zinsneden nu elkaar uitmoorden

waar zijn de gedichten heen

zinnen die ik als zingend koor
in je muziekminnend oor blies,
minnekozend, smoorverliefd
met mijn adem nu de gedachte verlies

waar zijn de gedichten heen

vellen papier verspreid over groene velden
letters geluk op bergen bedrukt
en bloemen als ultieme vers geplukt
mijn vers nu geveld, met geweld uitgerukt

waar zijn de gedichten heen